Wat ik hier de laatste 48 uur heb meegemaakt was ongewoon spectaculair... Maar ik zou zeggen, lees verder en beleef het mee.
Eerst was er het lange wachten op zondag in het Mission Control Centre tot aan het moment van de lancering. Er werd onder de aanwezigen weinig gezegd, soms een woord gefluisterd. Af en toe was er oogcontact. In ieders ogen stond duidelijk te lezen; zal de raket goed vertrekken, zal onze satelliet de gevaarlijke lancering overleven, zal de satelliet in de juiste baan gebracht worden? Zal dit of dat goed werken? Er zijn wel 1001 dingen die kunnen misgaan. De vele vragen stonden in ieders ogen te lezen. Eindelijk was T0 aangebroken. Met de filmcamera klaar was ik getuige van de lancering. De eerste seconden na lancering waren ondraaglijk. Een enorme steekvlam, de gigantische rookontwikkeling, de smeulende resten van de lanceertoren, de blusinstallatie werd aangezet, mijn ogen konden niet geloven wat er gebeurde. Mijn eerste reactie was: dit gaat hier goed fout, alles is ontploft, jaren van werk verloren. Hoe moeten we dit verwerken. Echter, ongeveer 30 seconden na lancering kregen we de eerste gegevens van de raket binnen waarmee we gerust werden gesteld dat de raket goed was vertrokken: "telemetry nominal", "trajectory within limits". Tijdens het uur dat na die ongelooflijke lancering kregen we die 2 berichten regelmatig te horen, wat eigenlijk betekende dat alles perfect verloopt. Telkens opnieuw smeekten we om die 2 berichten...
Enige tijd later werd de SMOS satelliet vrijgemaakt van de draagraket. Al vrij snel, ergens boven Zuid-Afrika, hadden de SMOSsers een signaal van leven kunnen oppikken. Het SMOS team in euforie. De gegevens van de draagraket over het vrijmaken van SMOS kwamen binnen. De separatie was perfect getimed. Geen problemen.
Daarna was het de beurt om PROBA-2 los te laten. De draagraket moest echter eerst nog een omwenteling om de aarde maken om de satelliet in de juiste baan te brengen en pas een hele tijd later kon er contact gemaakt worden in Redu. De eerste berichten uit Redu waren zeer goed. Maar zoals jullie ondertussen al weten is ook voor ons alles perfect verlopen. Na nog een tijdje afwachten kregen we de laatste separatiegegevens van de draagraket binnen en iedereen kon terug gerust ademen. De vele vragen waren uit onze ogen verdwenen en iedereen straalde van geluk. Alle teams feliciteerden elkaar en vooral de Russen waren we enorm dankbaar omdat zij uiteindelijk dit succesvolle avontuur voor ons hebben kunnen waarmaken.
Om dit verhaal af te sluiten wil ik nog in de eerste plaats mijn vrouw Katrien en ons zoontje Klaas bedanken voor het vele geduld en de steun die ik van jullie heb ontvangen tijdens dit project,
ook aan mijn ma en familie die me de laatste weken/maanden veel hebben moeten missen,
dank aan alle medewerkers die aan dit project hebben meegewerkt,
en dank aan de Russen die voor de raket hebben gezorgd.
en tenslotte dank aan de trouwe bloglezers die hopelijk ook een beetje van dit avontuur hebben meegenoten.
Tot blogs,
Peter
De laatste foto's:
T-6 uur: Laatste contact met PROBA-2 vanuit de bunker onder het lanceerplatform
T-6 uur: Prachtige foto genomen tijdens het verlaten van het lanceerplatform
T-5 uur: Aftellen....
T0: LIFT-OFF
Credits: ESA
T+422 sec: Raketbaan (trajectory) is binnen de limieten
T+3 uur: PROBA-2 separatie van de draagraket
